Blog

Kerstconcert 2019

Voor het eerst sinds jaren hebben wij ons kerstconcert gegeven in de Sint Antoniuskathedraal. Een kerk met een geweldige akoestiek. En het concert was niet in de kerstnacht, zoals de traditie was, maar op de zaterdag voor de kerst, op 21 december dus.

Onze soliste was de bekende Belgische sopraan An de Ridder.

Paul Driessche droeg dit jaar ook weer een kerstverhaal voor:

De Poolse Wolf

Met Kerst vorig jaar  had haar familie met een vèrklinkend gehuil  afscheid van haar genomen. Met een brok in de keel was ze stilletjes vertrokken….

Er was echter geen ontkomen aan, in het oerbos nabij Wroclaw was geen plaats meer voor haar, haar grootste verlangen, een gezin te stichten, was niet gelukt….

Het was een verre en barre tocht geweest naar het land van de Grote Rivieren. Een half jaar jaar lang had ze gezworven van Lübeck naar Schwerin, van Wilhelmshaf’n naar Kleef.

Toen de Poolse wolf bij Oldenzaal het land was binnengekomen was er geen gehuil, geen welkom…..

Ze vond al snel een geschikte, rustige plek in het midden van het land, tussen heidevelden en weidse zandvlaktes met  konijnen, moeflons en herten. Hiermee bleef de Poolse wolf in leven.

Waar ze echter kriegelig van werd waren die langbenige wezens die mensen genoemd werden. In Polen lieten die de wolven met rust maar hier was dat anders….ze zag ze in de struiken liggen met camera’s en verrekijkers. Achter haar rug om werden haar keutels bekeken en als ze voor de maaltijd  een schaap wilde pakken werd ze al schreeuwend en schietend verjaagd.

Dat was in Polen toch anders….ook was ze nog steeds alleen, had ze nog steeds geen vriendje… en daarom vatte de eenzame Poolse wolf het plan op om naar het Zuiden van het land met de Grote Rivieren te gaan.

Misschien was het leven daar beter, meer zoals het in Polen was geweest….

Begin december zwom de Poolse wolf bij Heusden de Maas over, daarna had ze het Zuiden kris-kras verkend.

Ze liep ’s nachts door Oosterhout, keek stiekem door de ramen in Teteringen, en zocht naar een vriendje op het pleintje bij Vincent en Theo in Zundert, maar…..niets! Geen vertrouwd sluipen, geen hartstochtelijke blik…….. het leek wel alsof ze hier de enige wolf was…..

Hongerig liep ze door nachtelijk Prinsenbeek.

Staand op de uitkijktoren langs de A 16  zag ze in de verte een witte, slanke toren die haar onmiddellijk aan Wroclaw deed denken.

In Wroclaw lag alles echter met Kerst onder een halve meter sneeuw, hier regende het voortdurend en was het waterig koud.

Met een rammelende maag stak de Poolse wolf de autoweg over. Ze moest nu snel iets te eten vinden want ze zakte bijna door haar poten. Aan de rand van de stad vond ze een weiland met een hek eromheen, bestemd voor kinderen, waar vette konijnen huppelden. Het hek was geen enkel probleem en  hup…. de konijnen zorgden snel voor een gevulde maag.

Dit was misschien wel de stad waar een vriendje voor haar zou zijn….

Behoedzaam ging ze op verkenning uit en ze viel al snel van de ene verbazing in de andere….Het begon al toen ze bij een oude watertoren ternauwernood een busje met het opschrift Pjotr Mazinski, tegel-, bouw en timmerwerken, kon ontwijken. En toen ze langs de met feestelijke kerstlichtjes versierde Haven liep hoorde ze uit een poortje mannenstemmen het Lulazje Jesu zingen, het Poolse Kerstlied dat iedere Poolse wolf kent.

Ze had zin om mee te janken, dat kon hier vast….

Als je goed luisterde hoorde je haar, lopend langs de Nieuwe Mark de klanken brommen die ze zoveel gehoord had: Lulazje Jesu – mjoe – mo – ja – per -rellko……

Verder ging het op haar tocht door de straten van de versierde stad. Inmiddels was ze door- en doornat en  rilde ze van de kou…..misschien zou ze in een van die knusse herbergen op het kleine plein  bij de slanke toren even warm kunnen worden (net zoals  2000 jaar geleden de zwangere Maria en haar Jozef dat in Bethlehem ook hadden geprobeerd), maar toen ze voorzichtig met haar neus de deur van de Suykerkist openduwde, werd ze onthaald op ’n vreselijk gegil en geschreeuw. Een waggelende man met een groot glas bier in zijn hand haalde naar haar uit en keihard werd ze geraakt aan haar snuit. Snel weg hier!

Met een flink bloedende wond aan haar snuit liep de Poolse wolf verder de met  kerstlichtjes versierde stad in…..Maar…verdorie…. daar bij de kruising….een Pools monument…een kapel met daarin flakkerende  vlammetjes…. was dit een Poolse stad…..?

Even verderop moest ze janken van blijdschap, toen ze merkte dat de weg waar ze op liep Poolseweg heette en daar…. het was bijna niet te geloven… de Generaal Maczekstraat met aan de rand van een park een zware tank. Snel deed ze een hoognodig plasje tegen de zijkant van het rupsvoertuig.  Dit was een stukje Polen, dit was een Poolse stad!

Nadat ze ook  de Polish Deli Plus was gepasseerd wist ze het zeker….Hier zou ze blijven…hier zou ze haar vriendje gaan vinden…

Verder liep ze……haar snuit bloedde nu heviger en haar vacht was door en door nat….. geen sneeuw maar regen op deze Kerstavond!

Groot en imponerend doemde er een kerk op uit het regengordijn. Ze keek op, aan de Mariaweg en het Mariaplein  lag de Mariakerk, met naast de ingang een grote Kerststal met levensgrote beelden van Jozef, Maria, Jezus, Os, Ezel en een drietal schapen…….een lichtgevende ster bovenop….wat een katholiek land….!

Het was bijna twaalf uur, van verschillende kanten kwamen plukjes oude mensen voorzien van paraplu’s aanschuifelen…….zou de Nachtmis hier ook zo massaal zijn?

Misschien was het wel warm in die kerk en kon ze daarbinnen een behaaglijk plekje vinden…..?

Terwijl de bloeddruppels uit haar snuit zich vermengden met de regen naderde De Poolse wolf zachtjes de Mariakerk, wierp even een blik door een weer snel gesloten deur en sprong vervolgens razendsnel de  grote kerststal in.

Even hapte ze intuïtief  in een stenen schaap….dat was eens maar nooit weer….en nestelde zich behaaglijk op en onder het stro…..Dit was een plekje waar ze het wel een tijdje uit zou houden…tussen Jozef, Maria en het kindje Jezus…in een mooie Poolse stad in het Lage Land beneden de Grote Rivieren……ze werd snel warm…..nu nog een vriendje….en de  kleine wolfjes waar ze zo naar verlangde…..

Bloeddruppels uit de wond  op haar snuit vielen in een steeds langzamer tempo op het stro en kleurden het  rood…

De Poolse wolf sluimerde……en viel in slaap…..

Om middernacht luidden de kerstklokken van de Mariakerk. Ze werd  wakker en spitste haar oren…..in de  verte hoorde ze een verlangend gehuil ………